Piyasa yorumcularının en sevdiği klişelerden biri de, “bir hikâyeniz olmalı”, “Türkiye yeni hikâyesini dünyaya anlatmalı” tarzı PR hamleleridir.

Tüketimle büyüyen ekonominin istihdam yaratamama sorunu 2013´ün Ekim dönemi iş gücü rakamlarına da yansıdı. İşsiz sayısı geçen yıla göre 202 bin kişi artarken işsizlik oranı da yüzde 9.7 oldu.

Genel olarak ekonomide, işletme düzeyinde bir sonuç değerlendirilirken en azından nedenlerine, kaynaklarına, sürdürülebilir olup olmamasına bakılır. Aynı sonuç, nedenlerine, kaynaklarına göre başarılı olarak da başarısız olarak da görülebilir.

İstatistiğin bir özelliği, karşılaştırmaya temel alınan, baz alınan yıl başarısız bir yıl ise, ondan sonraki gelişmeler başarılı gözükür.

2010 büyüme rakamı yüzde 8.9 açıklandığında ayaklarımız yerden kesildi. Oysa abartılacak bir durum yok.

Türkiye ekonomisi 1963’ten beri kamu kesimi için emredici, özel kesim için yol gösterici olan planlı ekonomi ile yönlendirilmekteydi.

Büyümenin temellerini güçlendirmek, başarılı yeşil ve dijital geçişlerin önünü açmak için dört temel politika alanında tavsiyeler içeren OECD raporuna birlikte bir göz atalım…

Ekonomi yılın ikinci çeyreğinde tüketim harcamalarının etkisiyle yüzde 3,8 büyüdü. Emeğin milli gelirden aldığı pay yüzde 7,2 geriledi.

Tarihin en ağır felaketlerinden birini 11 ilde birden yaşayan Türkiye’nin bölgede yeniden kalkınmayı 5 yılda, 150 milyar dolarlık bir maliyetle yaratabileceği tahmin ediliyor.

İlk çeyrek büyüme verilerinden hareketle kişi başına gelir hesaplarken döviz kuru öngörülerinde ve enflasyon hedefinde ne kadar yalpaladığımız bir kez daha çıktı ortaya…

Anayasamızın 166.maddesine 7.5.2010 gün ve 5982 sayılı Kanunla (M.23), Ekonomik ve Sosyal Konsey’e ilişkin şu düzenleme eklendi: “Ekonomik ve sosyal politikaların oluşturulmasında Cumhurbaşkanına istişarî nitelikte görüş bildirmek amacıyla Ekonomik ve Sosyal Konsey kurulur. Ekonomik ve Sosyal Konseyin kuruluş ve işleyişi kanunla düzenlenir.”

Ekonomik kalkınmayı gerçekleştirmek için gerekli olan kaynaklar Türkiye’de mevcuttur. Bu kaynakların temini ve halkçılık ve kamuculuk (devletçilik) ilkeleri temelinde, planlı bir ekonomiyle ve halkın bu sürece etkili bir biçimde katılımını sağlayacak demokratik ortamda kullanılması, Türkiye ekonomisinin, toplumsal ve siyasal yapısının sorunlarının aşılmasının tek yoludur. Bu kadar kaynak varken, kaynak için işçi sınıfına yüklenmeyi savunmak ise hem gerçekleşmesi mümkün olmayan bir projedir, hem de bu projeyi savunanları halktan tümüyle koparır.