Küreselleşme üretim faktörlerinden yalnızca sermaye dolaşımına imkan sağladı.

Demokrasi ve laiklik, Cumhuriyetin yeterli şartı olmasa da gerekli şartıdır. Adı Cumhuriyet olan rejimlerde bu iki temel olmazsa sistem çalışmaz.

Demokrasinin olmadığı ülkelerde ekonomi büyüme olsa da sürdürülemiyor. Zira otokrasi anlayışı ile serbest piyasa anlayışı farklıdır ve sürdürülemez.

Laiklik veya Laisizm, genel olarak Din ve devlet işlerinin ayrılması olarak anlaşılır. Hem devlet yönetiminde herhangi bir dinin referans alınmaması gerekir, hem de devletin dinler karşısında tarafsız olması gerekir.

Ekonomik büyüme, ulusal gelir düzeyindeki ve fert başına düşen ulusal gelirdeki artışı işaret eder.

Genel olarak dünyada her ülkede çeşitli ideolojik gruplar, eğitimi kendi çizgilerine çekerek bu yolla toplumu kendi hâkimiyetleri altına almanın bir aracı olarak kullanmıştır.

İnsanlığın doğasında demokrasi ve özgürlük mü, yoksa bir kişiye, bir simgeye veya bir inanca biat etmek mi var?

Piyasa ekonomisine dayanan ülkelerde ekonomik krizler konjonktürel olarak gelir, geçer. İflaslar olur.

Dünya demokraside geriye düşüyor , yoksullukta ileri gidiyor.

Demokrasi denilince, Biz ‘’iki dövlet tek milletiz ‘’ diyen rahmetli Aliyev ile ilgili Azerbaycan’ da bir yakıştırma yapılır;

Tarihteki diktatörlerin çoğu aile çevresinde ve okullarda kötü eğitim almış veya eğitimini yarım bırakmış demogoglardır.

Türkiye de 1946 yılı demokrasiye geçiş yılıdır. Ne var ki bu geçiş halkta ve siyasilerde demokrasi kültürü oluşmadan üstten gelen bir harekettir. Bunun içindir ki o günden bu güne demokrasi başladığı noktanın da gerisine düşmüştür.