Kalkınma üzerinde çalışanların ortak görüşlerinden birini şöyle özetleyebiliriz: Elinin menzilindeki kaynaklarını etkin ve verimli kullanamayan toplumlar, dışardan sağlanacak kaynakları da gerektiği gibi değerlendiremez.

Bir darı ambarının üzerinde oturuyoruz ancak açlık sınırında yaşıyoruz. Adeta bereketin ortasında varlığımızı unutmuşçasına, zengin toprakların sunduğu fırsatları göz ardı ediyoruz.

Türkiye’nin yüzölçümü İngiltere’nin yüzölçümünden yaklaşık 3 kat daha büyük. Bu duruma rağmen gıda ürünlerine ulaşma maliyeti, İngiltere’ye kıyasla çok daha yüksek. Tarım ve gıda politikaları sorgulanmalı.

OECD’nin yayımladığı rapora göre, eylül ayı gıda enflasyonunda Türkiye zirveyi bırakmadı. Ortalama gıda enflasyonu yüzde 8,1 olurken Türkiye’de bu oran yüzde 75 oldu. İkinci ülke Macaristan bile yüzde 13,2’de kaldı.

En üst düzeyde yapılan açıklamalara bakılırsa tarım destekleri ile ilgili bir kez daha önemli değişiklikler yapılacak.

Tarımda yaşlanan nüfus, gıdanın geleceği için en büyük risk olarak görülüyor. Çiftçilerin yaş ortalaması 58’i geçti.

Gübredeki fiyat artışları üretimin düşmesine, gıda fiyatlarının artmasına neden oluyor.

Türk-İş tarihinin önemli belgelerinden biri, örgütün 1968 yılında toplanan 7. Genel Kurulu’nda kabul edilen 23 ilke ve 1970 yılında toplanan 8. Genel Kurulu’nda buna eklenen 24. ilkedir.

Kurucu, dönemine göre çağdaş uygulamalarla bütünleşik, uygulatarak öğretilen, her alanda oluğu gibi bilim ve akıldan güç alan bir tarım politikasını daha ötesi bir tarım kültürünü sistematik hale getirmeye çalışmak…

Özelleştirme sürecinin başladığı ve hızlandığı dönemde, kamu kurum ve kuruluşlarında çalışan işçilerin çok büyük bölümü Türk-İş’e bağlı sendikalarda örgütlüydü.

Türkiye işçi sınıfı ve sendikacılık hareketi tarihinde, 70 yıl önce, 1952 yılında kurulan Türk-İş’in son derece önemli bir yeri bulunmaktadır.

Küresel salgın hastalık sürerken başlayan Rusya-Ukrayna savaşı, tarımsal uğraşın, gıda üretiminin ne kadar önemli olduğunu gösterdi.