İşçi, işveren ve hükümet temsilcilerinden oluşan Asgari Ücret Tespit Komisyonu görüşmeleri 6 Aralık’ta başlıyor. Başta gıda olmak üzere temel tüketim mal ve hizmetlerine zam üstüne zam yapılırken açlık sınırı 1.942 liraya dayandı. Dahası, yılsonu itibarıyla enflasyonun yüzde 25’i aşması beklenirken gözler asgari ücrete yapılacak artışa çevrildi. Hükümet ve işveren örgütleri sessizliğini korurken Türk-İş görüşmelerin 2.000 TL üstünden başlamasını talep ediyor. İşte bu koşullarda Aydınlık asgari ücretlilere mikrofon uzattı, geçim koşullarını soruşturdu. Trakya’dan güneydoğuya çeşitli il merkezlerinde yaptığımız taramada asgari ücretlilerin çığlığı hep aynı: Borç batağında yaşıyoruz! Nereye kadar! "Asgari ücret gerçeği" yazı dizisiyle onların sesini duyurmayı amaçladık.

 

 

Geçim sıkıntısıyla boğuşan asgari ücretli çalışanlar, hayat pahalılığından ve işsizlikten yakınarak hükümetin üretime katkı sunmasını, işsizliğe çare üretmesi gerektiğini belirtiyor. Ekonomik kriz dalgasıyla birlikte kapanan işyerleri ve işten çıkarmalarla yoksulluğun her geçen gün arttığı sanayi şehri Çorlu’da asgari ücreti ve yaşam koşullarını vatandaşlara sorduk.

 

41 yaşındaki Polat Demir 22 yıldır fabrikalarda işçi olarak çalışıyor. 6 yıldır da Çorlu’da Sünger fabrikasında. Demir ‘Bir ailenin rahat yaşayabilmesi için eve rahat 3.000 TL girmeli’ diyor. Demir sendikalı olması dolayısıyla sosyal hakları bulunmasına rağmen geçim sıkıntısı çektiğini söyleyerek, "Üreten toplumdan tükenen topluma döndük. Sümerbanklar, Sekalar, Tekeller, şeker fabrikaları vardı. Özelleştirmelerle devlet ortadan kalktı. Emekçi özel sektörün insafına bırakıldı. Özel sektörde işçiyi köle gibi kullanmanın emeğini sömürmenin derdinde" dedi. Asgari ücretin 3.000 lira olması gerektiğini söyleyen Demir, yaşam şartlarını anlattı:

 

 

"Aldığım maaş 1900 TL. Dört ikramiye, yakacak parası, bayram parası alıyorum, yine de yettiremiyorum. Bu ücretler ile geçim sağlanamıyor. Kuru asgari ücretle geçinen ne yapsın? Eskiden 200 TL ile markete gidince poşeti doldurup geliyorduk. Şimdi 500 TL ile bile gitsen poşet dolmuyor. Eskiden haftada bir kez evimize et alabiliyorduk. Şimdi ayda sadece bir kez et alabiliyoruz. Temizlik maddelerinin fiyatları çok arttı. Başta peynir ve süt ürünleri olmak üzere gıda fiyatları çok arttı. Neredeyse zamlar yüzde 300’lere ulaştı. Kredi kartlarına yükleniyoruz. Bir çocuğum var, lise 1’e gidiyor. Okul masrafları var. EĞİTİM sistemi kötü olduğu için özel ders aldırmaya çalışıyoruz. Okutmasan olmaz. 180 elektriğe, 150 su parasına, 150 TL telefona, 70 TL internete şimdilik sadece faturalara ödediğimiz 600 TL’ye yaklaşıyor. Daha doğalgaz parası gelmedi. Şimdiden önlem aldık, petek sayısını azalttık, bazı odalarda yakmıyoruz. Yine de doğalgaz 300 TL’den aşağı gelmez. Ne kadar ‘fazla yakmayalım’ desek de mecbur soğuklar artınca kullanacağız. Kullanmazsak sağlığa, ilaca harcayacağız.

 

 

"Eskiden iyi kötü iş vardı piyasada. Fazla mesai yaparak biraz olsun rahatlıyorduk. Şimdi krizle birlikte işsizlikler başladı. Bizim fabrikada 150 çalışan varken 80’e düştü. Krizle birlikte mesailer ortadan kalktı. Çalışan herkes borçlu, borcundan dolayı maaşları hacizli. Evlerinde huzursuzluk yaşayan arkadaşlarımız var. Daha geçenlerde ekonomik kriz den dolayı Çerkezköy Devlet Hastanesinde bir arkadaşımız kendini asarak intihar etti. İşverenler de ucuz diye başta Suriyeli olmak üzere Afgan, Özbek, İranlı yabancı işçi çalıştırıyor. Devlet acilen sorunlara el atmalı."

 

 

Abdi Önder, 36 yaşında, Samsun Bafralı. 2004 yılında Bafra’da iş olanağı bulunmadığı için Çorlu’ya gelmiş. Babası Bafra’da gardiyanlıktan, annesi Tekel fabrikasından emekli olmuş. Abdi Önder, "Bafra’da tekelin çok ekmeği yenildi. Bizim oralarda herkes tütün işiyle uğraşırdı. Tütün kırmaya gidilirdi. Fabrikalarında çalışırdı. Bafra’da iş olanağı vardı. Esnafın da yüzü gülüyordu. Tekel fabrikası kapanınca Bafra öldü. Bafra’da iş olsaydı belki de buralara gelmezdik" dedi. Asgari ücretin yükseltilmesi konusunda "Sadece asgari ücretin yükseltilmesi yetmez, işsizliğe çare bulunmalı, çalışanlara iş güvencesi sağlanmalı. Asgari ücret de 2000 TL’den aşağı olmamalı" diyen Önder, şöyle konuştu:

 

"Çorlu’da değişik fabrikalarda çalıştım. Türkiye’de işçiye, üretene değer verilmiyor. Çalışanı köle gibi görüyorlar. En son Tekirdağ Büyükşehir Belediyesi bünyesinde olan TEKPARK şirketinde 11 aylık sözleşmeli olarak çalışıyordum. Bir hafta oldu işten çıkarıldım. Hiçbir sosyal hakkım yokmuş. Eşim de devlet hastanesinde sözleşmeliydi, onu da çıkardılar. Bereket, ev kendimizin kira ödemiyoruz. Elektrik, su, doğalgaz, faturalar cep yakıyor. Çalışırken ödemekte zorluk çekiyorduk faturaları, şimdi bir de işsiz kaldık. Bakalım ne yapacağız."

 

Çalışırken de aldığı maaşın yetmediğini için ek iş yapma ihtiyacı hissetiğini söyleyen Önder, spor kulübü kurduğunu belirterek şöyle devam etti: "Geçmişte milli takım antrenörlüğü de yapmıştım. Wushu, Kung Fu, Kick Boks ve Muay Thai branşlarında sertifikalarım madalyalarım ve kupalarım var. Akşamları ek iş olarak çocuklara düşük ücretle spor eğitimi verdim. Hem aile bütçesine katkı olsun hem de çocuklar kötü alışkanlıklardan sporla korunsun istedim. Benim de bir oğlum var okuyor. Beden eğitimi öğretmeni olsun istiyorum ama geleceğinden kaygılıyım. İkinci çocuk yapmaya korkuyoruz."