Avrupa Sendika Konfederasyonu (ASK; European Trade Union Confederation-ETUC) günümüzde 38 Avrupa ülkesindeki 90 sendikal örgütte ve ayrıca 10 Avrupa Sendika Federasyonunda örgütlü 45 milyon üyeyi temsil ettiğini ileri sürmektedir.

TEKGIDA-İŞ SENDİKA AKADEMİSİ

Türkiye’den Türk-İş, Hak-İş, DİSK ve KESK’in üyesi bulunduğu Avrupa Sendika Konfederasyonu, uluslararası sendikacılık hareketinde ilginç bir yere sahiptir. ASK bir yanıyla uluslararası bir sendikal örgüttür, diğer yanıyla, oluşturulmaya çalışılan Avrupa Birleşik Devletleri’nin sendikası olmayı amaçlamaktadır. Ancak Avrupa Birliği’nin (Avrupa Birleşik Devletleri projesinin) dışında tutulan Türkiye gibi bazı ülkelerden sendikaların da ASK içinde yer alması, işi iyice karıştırmaktadır. Ancak belirleyici olan, Avrupa Birleşik Devletleri doğrultusunda evrilmesi amaçlanan Avrupa Birliği’nin sendikal yapısı olma çabasıdır.

Avrupa Sendika Konfederasyonu, Avrupa Birliği ile birlikte ve ona uyumlu bir biçimde gelişti. ASK,  Avrupa Birliği’nin yetkili organlarının muhatap kabul ettiği ve yakın bir işbirliği içinde olduğu bir örgüttür. ASK’nın faaliyetlerinin finansmanında Avrupa Birliği’nin belirleyici katkısı vardır; ASK’nın faaliyetlerinin büyük bölümü, Avrupa Birliği’nden sağlanan parayla gerçekleştirilmektedir. Bu açıdan bakıldığında, ASK, özgür ve bağımsız bir sendikal örgütlenme olmaktan çok, Avrupa Birliği’nin politikalarının dışına çıkmayan bir yapı gibi gözükmektedir. Diğer taraftan, ASK, Avrupa Birliği üyesi olmayan ülkelerden sendikaları da üyeliğe kabul ederek, etki alanını genişletmeye çalışmıştır. Avrupa Birliği’nin AB üyesi olmayan ülkelere ilişkin tavrı, ASK’nın bu ülkelere karşı tavrına yansımaktadır.

AVRUPA SENDİKA KONFEDERASYONU’NUN ORTAYA ÇIKIŞ SÜRECİ

ASK’nın oluşumu, İkinci Dünya Savaşı sonrasında Avrupa’da askeri, siyasal ve toplumsal bir hegemonya kuran ABD’ye ve Avrupa’nın birçok ülkesinde etkili olan Sovyetler Birliği’nin öncülüğündeki sosyalist bloka karşı Avrupa’nın özellikle Fransa ve Federal Almanya gibi ülkelerinin tepki göstermesinin bir sonucudur.

1945 yılında kurulan Dünya Sendikalar Federasyonu’ndan ayrılan örgütler 1949 yılında Uluslararası Hür İşçi Sendikaları Konfederasyonu’nu (UHİSK) kurdular. Avrupa’nın önde gelen ülkelerinin sendikalarından komünistlerin hakimiyeti altında olmayanları derhal bu örgüte girdi. Batı Avrupa ülkeleri de 1949 yılında kurulan NATO’ya dahil oldu.

Anti-komünist bir politika izleyen UHİSK, kuruluşundan bir yıl sonra, 1950 yılında Avrupa Bölge Örgütü’nü (European Regional Organisation, ERO-ICFTU) kurdu. Uluslararası Hıristiyan Sendikalar Konfederasyonu da 1958 yılında bir Avrupa Örgütü oluşturdu. UHİSK’nın Avrupa Bölge Örgütü’nün 1950 yılındaki kuruluş toplantısına 18 Avrupa ülkesinden 20 sendikal merkez ve ABD’nin bu tarihte henüz birleşmemiş olan AFL ve CIO örgütleri katıldı. Böylece, Avrupa Ekonomik Topluluğu’nun kurulması doğrultusunda devletler platformunda atılan adımlar, sendikal planda da gerçekleştirildi.

Avrupa Ekonomik Topluluğu’na giden yolda en önemli adım, 1952 yılında Avrupa Kömür ve Çelik Birliği’nin kurulmasıydı. Bu birliği kuran Federal Almanya, Fransa, İtalya, Belçika, Lüksemburg ve Hollanda idi.

İkinci Dünya Savaşı’ndan sonraki 45 yıl, bazı kesintilerle de olsa, Soğuk Savaş dönemiydi. Soğuk Savaş yıllarında Batı blokunda yer alan Avrupa ülkeleri, askeri açıdan kendilerinden çok daha ileride olan ve komünistlere karşı güvence sağladığına inandıkları ABD’nin gücünü kabul etmişlerdi. Özellikle savaşın tümüyle tahrip ettiği ekonomilerinin yeniden inşasında Marshall Yardımı’ndan yararlanmak isteyen Avrupa ülkeleri, bu etkiye tepki göstermiyorlardı. Ancak Fransa, İngiltere, Hollanda ve Belçika, dünyanın önde gelen sömürgeci ülkeleriydi ve ABD’nin hegemonyacı tavrına karşı alternatifler geliştirme çabasındaydılar. 1952 yılında yürürlüğe giren ve Fransa, İtalya, Almanya, Belçika, Lüksemburg ve Hollanda’yı kapsayan Kömür ve Çelik Birliği, Avrupa’nın yeni bir savaşla yeniden tahrip edilmesini önleme çabasıydı. Ancak Avrupa ekonomileri henüz çok zayıf olduklarından, genel politikaları ve bu ülkelerin sendikalarının genel çizgisi, ABD ve ABD sendikalarının çizgisiyle uyumluydu. Avrupa Kömür ve Çelik Birliği ülkelerinin sendikaları, bu alandaki toplumsal ve çalışma yaşamına ilişkin gelişmeleri etkileyebilmek amacıyla 1952 yılında Yirmibirler Komitesi’ni oluşturdu. Bu yapılanma, Avrupa ölçeğinde ilk bağımsız örgütlenme olarak kabul edilmektedir.

Avrupa Ulaştırma İşçileri Federasyonu da aynı doğrultuda kurulan bir örgütlenme oldu. Bu örgütün ilk adı, Avrupa Topluluğu Ulaştırma Komitesi idi ve bu yapıya dahil olan sendikalar, üyesi bulundukları Uluslararası Taşıma İşçileri Federasyonu’ndan (ITF) bağımsız bir biçimde hareket ediyorlardı.

Avrupa Ekonomik Topluluğu’nu (AET) oluşturan Roma Antlaşması 25 Mart 1957 tarihinde Federal Almanya, Fransa, İtalya, Belçika, Lüksemburg ve Hollanda tarafından imzalandı. Antlaşma, 1 Ocak 1958 tarihinde yürürlüğe girdi.

Bu altı ülkenin UHİSK üyesi sendikaları da 1958 yılı Ocak ayında Avrupa Sendika Sekreteryasını (European Trade Union Secretariat – ETUS) kurdular. 1952 yılında kurulmuş olan Yirmibirler Komitesi de bu yeni yapıya dahil oldu.

Bu dönemde Avrupa Ekonomik Topluluğu dışındaki bazı Avrupa ülkeleri de Avrupa Serbest Ticaret Birliği’ni (European Free Trade Association – EFTA) kurmuşlardı. Avrupa Serbest Ticaret Birliği’ni oluşturan sendikal merkezler de, devletler arasındaki ilişkinin yansıtıldığı bir sendika komitesi (Trade Union Committee for the European Free Trade Area – EFTA-TUC) oluşturdu. Her iki örgütlenmenin de UHİSK ile yakın ilişkileri vardı.

İkinci Dünya Savaşı’nın tahrip ettiği Avrupa ekonomileri 1960’lı yıllarda yeniden güçlendi. Özellikle Fransa ve Federal Almanya, Sovyet tehdidini kullanarak Avrupa üzerinde hegemonya kurmuş olan ABD’ye karşı tavır almaya başladı. Devletler arasındaki ilişkilerde yaşanan bu gelişme, bu ülkelerin sendikalarının uluslararası ilişkilerine de yansıdı.

UHİSK içinde ABD-Avrupa çekişmesi, 1969 yılında ABD’nin merkezi sendikal örgütü olan AFL-CIO’nun UHİSK üyeliğinden ayrılmasıyla sonuçlandı. 1958 yılında kurulan Avrupa Sendika Sekretaryası (ETUS) da, 1969 yılında Avrupa Hür Sendikalar Konfederasyonu’na (European Confederation of Free Trade Unions – ECFTU) dönüştürüldü. Bu örgütlenmeye yalnızca UHİSK üyesi örgütler kabul ediliyordu. Uluslararası Hıristiyan Sendikalar Konfederasyonu, 1968 yılında gerçekleştirdiği kongresinde daha sol bir çizgiye yönelmiş ve adını Dünya Emek Konfederasyonu (World Confederation of Labour – WCL) olarak değiştirmişti. Dünya Emek Konfederasyonu da bu dönemde bir Avrupa Örgütü oluşturdu. Diğer taraftan, Avrupa Ekonomik Topluluğu, Fransa’da ve İtalya’da komünistlerin kontrolü altında bulunan sendika konfederasyonlarını da muhatap kabul etti. Fransa’daki Genel Emek Konfederasyonu (CGT) ve İtalya’daki İtalya Genel Emek Konfederasyonu (CGIL) Brüksel’de büro açtı.

Avrupa ekonomileri güçlendikçe ve ABD’nin yanı sıra bir güç oluşturmaya başladıkça, sendikal alanda da benzer bütünleşme eğilimleri güçlendi. Avrupa Sendika Konfederasyonu’nun kurulma süreci gündeme geldi ve hızlandı.

1971 yılı Haziran ayında yapılan ön toplantılardan sonra, 1971 yılı Kasım ayındaki toplantıda Avrupa Ekonomik Topluluğu ve Avrupa Serbest Ticaret Birliği ülkelerinin sendikaları, bütünleşme sürecini ciddi biçimde ele aldı. Avrupa ekonomilerinin dünya ölçeğinde bir güç olabilmesi ancak Avrupa Ekonomik Topluluğu’nun daha büyümesi ve bütünleşmesine bağlıydı. Ayrıca bu yıllarda ulusötesi şirketlerin artan gücü de sendikalar arasındaki işbirliğini gerekli kılıyordu.

AVRUPA SENDİKA KONFEDERASYONU’NUN KURULUŞU

1 Ocak 1973 tarihinde İngiltere, İrlanda ve Danimarka Avrupa Ekonomik Topluluğu’na katıldı. Bu siyasal gelişmeye paralel olarak da EFTA-TUC ve ECFTU birleşti.

Bu gelişmeler, 1973 yılında Avrupa Sendika Konfederasyonu’nun kurulmasıyla sonuçlandı. Kuruluş toplantısında 17 örgüt katıldı. Ardından, 1974 yılında da Dünya Emek Konfederasyonu’na bağlı örgütlerin Avrupa Sendika Konfederasyonu’na katılmaları mümkün kılındı. Dünya Emek Konfederasyonu’nun Avrupa Örgütü de kendisini feshetti. Böylece, Avrupa Sendika Konfederasyonu Avrupa’nın 17 ülkesinde faaliyet gösteren 30 sendikal merkezde örgütlü yaklaşık 35 milyon işçiyi temsil etmeye başladı.

UHİSK/ICFTU tarafından 2000 yılında yayımlanan kapsamlı bir uluslararası sendikacılık hareketi tarihi kitabında, ASK’nın kuruluşu konusunda şu değerlendirme yer almaktadır: “ ‘Bölgeselcilik’ kafasını kaldırmıştı: Avrupalılar, ICFTU’nun yolundan ayrılarak, yeni bir yola giriyorlardı. (…) Avrupa üyelerinin çoğunun ayrı bir örgüt kurma arzuları, sendika enternasyonalizmine bir hakaret ve bir dünya örgütü olarak ICFTU’nun devamlılığına bir tehdit olarak görülmüştü.” (Gumbrell-McCormick, R., “Facing New Challenges: The International Confederation of Free Trade Unions (1972-1990s), The International Confederation of Free Trade Unions, Peter Lang, Bern, 2000, s.351)

1970’li yılların ortalarında komünist partilerinin iktidarda olduğu bazı Avrupa ülkelerinde Sovyetler Birliği’nin etkisinden kurtulma çabaları önem kazandı ve “Avrupa Komünizmi” anlayışı tartışılmaya başlandı. Bu siyasal gelişmenin sendikal alana yansıması, “Avrupa Komünizmi” anlayışının en fazla etkili olduğu İtalya’da komünistlerin kontrolündeki Genel Emek Konfederasyonu’nun (CGIL), Dünya Sendikalar Konfederasyonu (WFTU) ile olan ilişkilerini gevşetmesi ve 1974 yılında Avrupa Sendika Konfederasyonu’na katılması oldu. Komünistlerin kontrolündeki diğer sendikal merkezlerin Avrupa Sendika Konfederasyonu’na katılması ancak 1989 yılında Berlin Duvarı’nın yıkılmasından sonra gerçekleşti. İspanya’daki İşçi Komisyonları (cc.oo) 1990 yılında ve Portekiz’deki CGTP-IN 1993 yılında Avrupa Sendika Konfederasyonu’na üye oldu. Fransa’daki Genel Emek Konfederasyonu’nun Avrupa Sendika Konfederasyonu’na üyeliği ise ancak 1999 yılında gerçekleşti.

1989 yılında Berlin Duvarı yıkıldı ve 1991 yılında Sovyet sistemi çöktü. 10 Şubat 1991 tarihinde kabul edilen, 7 Şubat 1992 tarihinde imzalanan ve 29 Ekim 1993 tarihinde yürürlüğe giren Maastricht Antlaşması ile, Avrupa’nın bütünleşmesinde önemli bir adım atıldı. Maastrich Antlaşması ile ortak bir dış politika ve savunma (güvenlik) politikasına doğru gidilmesi, tek bir Avrupa parasının hayata geçirilmesi ve ekonomik ve parasal birliğin oluşturulması, Avrupa Merkez Bankası’nın kurulması ve Avrupa vatandaşlığı kavramının geliştirilmesi kararlaştırıldı.

Avrupa Sendika Konfederasyonu da, artık dünyada her açıdan yeni bir süper güç olma iddiasıyla ortaya çıkan Avrupa Topluluğu’nun bu sürecine tam destek verdi. Oluşmakta olan Avrupa Birleşik Devletleri’nin hükümeti konumundaki Avrupa Komisyonu da bu işbirliğini tam olarak destekledi ve Avrupa Sendika Konfederasyonu’nu yeni politikaların oluşumuna katmaya başladı. 1870’lerden İkinci Dünya Savaşı’na kadarki dönemde İngiltere, Fransa, Almanya gibi ülkelerde devletin sendikalarla uyumlu çalışması konusunda uygulanan devlet politikaları, 1991 yılından sonra aynı bilinçlilikle Avrupa ölçeğinde uygulanmaya başlandı. Bu gelişme, 2000 yılında yapılan çok önemli bir sempozyumda şu şekilde ifade edilmişti: “1991 yılında, ETUC Sekretaryasına yeni ve daha profesyonel bir önderliğin yerleştirilmesiyle, değişime daha uygun bir yapılanma yaratıldı. Komisyon’un (Avrupa Birliği’nin yürütme organı, Y.K.) desteğiyle, Avrupa Birliği kurumlarına ayrıcalıklı bir biçimde erişebilme hakkıyla ve Maastrich Sosyal Anlaşması’na göre elde edilen yeni rolle, bu yeni ‘ulusüstü’ sekretarya, Avrupa Birliği sosyal politika topluluğu içinde ‘kapı bekçisi’ ve ‘yasama ortağı’ olarak stratejik bir konum kazandı.” (Visser, J., “The Europeanisation of the European Unions, the Paradox of European Trade Union Strengthening,” ACTA, The Past and Future of International Trade Unionism, International Conference, Ghent (Belgium), May 19-2, 2000, s.75)

Avrupa Sendika Konfederasyonu, 1952 yılında Avrupa Kömür ve Çelik Birliği’nin kurulmasından itibaren, Avrupa’da özellikle Federal Almanya, Fransa ve İtalya’nın önderliği yaptığı bütünleşme sürecine paralel bir biçimde bir gelişme yaşadı. Günümüzde de Avrupa Sendika Konfederasyonu’nun Avrupa Birliği ile çok yakın bir ilişkisi vardır; ancak AB üyesi olmayan bazı Avrupa ülkelerinin sendikaları da Avrupa Sendika Konfederasyonu üyesidir.

Avrupa Sendika Konfederasyonu’nun faaliyetlerinin finansmanında Avrupa Birliği’nin çok önemli katkısı bulunmaktadır. 2007 yılında yayımlanan bir rapora göre, Avrupa Sendika Konfederasyonu’nun gelirlerinin yüzde 60 ile yüzde 80 arasındaki bölümü, üye sendikaların ödediği aidatlardan değil, Avrupa Birliği Komisyonu’nun projeler aracılığıyla sağladığı kaynaklardan gelmektedir. (Rudolf Traub-Merz – Jürgen Eckl, “International Trade Union Movement: Mergers and Contradictions,” Friedrich Ebert Stiftung Briefing Papers No.1/2007, p.4) Diğer bir deyişle, Avrupa Sendika Konfederasyonu mali açıdan Avrupa Birliği’ne bağımlıdır.

Avrupa Sendika Konfederasyonu’nun 1990’lı yıllardaki genel sekreteri Emilio Gabaglio da bir ASK Yönetim Kurulu toplantısında, ASK’nın faaliyetlerinde harcanan paranın yüzde 85’inin Avrupa Birliği’nden sağlandığını ifade etmişti.

2001 yılında 5,3 milyon Euro’luk ödenti geliri olan Avrupa Sendika Konfederasyonu, aynı yıl Avrupa Birliği Komisyonu’ndan 4,9 milyon Euro’luk kaynak aldı. Avrupa Sendika Konfederasyonu’nun Avrupa Birliği Komisyonu’ndan aldığı kaynağın yıllara göre dağılımı da şöyleydi: 1993: 3,0 milyon Euro; 1994 4,2 milyon Euro; 1995: 3,5 milyon Euro; 1996: 6,3 milyon Euro; 1997: 3,6 milyon Euro; 1998: 2,9 milyon Euro; 1999: 3,4 milyon Euro; 2000: 2,3 milyon Euro; 2001: 4,9 milyon Euro.

ASK ÜYESİ ULUSAL SENDİKA MERKEZLERİ

Andorra:

USDA Andorra Sendikası (Unió Sindical D’Andorra)

Avusturya:

ÖGB Avusturya Sendika Federasyonu (Österreichischer Gewerkschaftsbund)

Belçika:

ABVV / FGTB Belçika Genel Emek Federasyonu (Algemeen Belgisch Vakverbond / Fédération Générale du Travail de Belgique)

ACV / CSC Hıristiyan Sendikalar Konfederasyonu (Algemeen Christelijk Vakverbond / Confédération des Syndicats Chrétiens)

CGSLB / ACLVB Belçika Liberal Sendikalar Genel Konfederasyonu (Centrale Générale des Syndicats Libéraux de Belgique)

Bulgaristan:

CITUB Bulgaristan Bağımsız Sendikalar Konfederasyonu

PODKREPA Emek Konfederasyonu

Hırvatistan:

SSSH / UATUC Hırvatistan Özerk Sendikalar Birliği (Saveza Samotalnih Sindicata Hrvatske)

NHS Hırvatistan Bağımsız Sendikaları (Nezavisni Hrvatski Sindicati)

Güney Kıbrıs:

SEK Kıbrıs İşçileri Konfederasyonu (Synomospondia Ergaton Kyprou)

DEOK Kıbrıs Demokratik Emek Federasyonu

Kuzey Kıbrıs Türk Cumhuriyeti:

TURK-SEN Kıbrıs Türk İşçi Sendikaları Federasyonu

Çek Cumhuriyeti:

CMK OS Çek Moravian Sendikalar Konfederasyonu

Danimarka:

Akademikerne Danimarka Akademisyenler Birlikleri Konfederasyonu (Akademikernes Centralorganisation)

FH – Danimarka Sendika Konfederasyonu (Fagbevægelsens Hovedorganisation)

Estonya:

EAKL Estonya Sendikalar Birliği (Eesti Ametiühingute Keskliit)

TALO Estonya Ücretli Çalışanlar Sendikaları Birliği (Teenistujate Ametiliitude Organisatsioon)

Finlandiya:

AKAVA Finlandiya Profesyoneller ve Yönetici Personel Birlikleri Konfederasyonu

SAK Fin Sendikaları Merkezi Örgütü (Suomen Ammattiliittojen Keskusjärjestö)

STTK Fin Profesyoneller Konfederasyonu (Toimihenkilökeskusjärjestöry)

Fransa:

CFDT Fransa Demokratik Emek Konfederasyonu (Confédération Française Démocratique du Travail)

CFTC Fransa Hıristiyan İşçiler Konfederasyonu (Confédération Française des Travailleurs Chrétiens)

CGT Genel Emek Konfederasyonu (Confédération Générale du Travail)

FO Genel Emek Konfederasyonu – İşçi Gücü (Confédération Générale du Travail – Force Ouvrière)

UNSA Özerk Sendikalar Ulusal Birliği (Union Nationale des Syndicats Autonomes)

Almanya:

DGB Alman Sendikalar Konfederasyonu (Deutscher Gewerkschaftsbund Bundesvorstand)

Yunanistan:

ADEDY Yunan Devlet Memurları Sendikaları Konfederasyonu (Anotati Diikisis Enoseon Dimosion Ypallilon)

GSEE Yunan Genel Emek Konfederasyonu (Geniki Synomospondia Ergaton Ellados)

Macaristan:

LIGA Bağımsız Sendikalar Demokratik Birliği

MOSz İşçi Konseyleri Ulusal Federasyonu

MASZSZ. Macar Sendika Konfederasyonu

SZEF Sendikaların İşbirliği Forumu (Szakszervezetek Egyuttmukodesi Foruma)

ÉSZT Profesyoneller Sendikaları Konfederasyonu (Értelmiségi Szakszervezeti Tömörülés)

İzlanda:

ASI İzlanda Emek Konfederasyonu (Althydusamband Islands)

BHM İzlanda Akademisyenler Konfederasyonu

BSRB Devlet ve Belediye Çalışanları Konfederasyonu (Bandalag Starfsmanna Rikis of Baeja)

İrlanda:

ICTU İrlanda Sendikalar Kongresi

İtalya:

CGIL İtalyan Genel Emek Konfederasyonu (Confederazione Generale Italiana del Lavoro)

CISL İtalya İşçi Sendikaları Konfederasyonu (Confederazione Italiana Sindacati Lavoratori)

UIL İtalyan Emek Birliği (Unione Italiana del Lavoro)

Letonya:

LBAS Letonya Bağımsız Sendikalar Birliği (Latvijas Brivo Arodbiedrìbu Savieníba)

Liechtenstein:

LANV Liechtenstein Ücretli Çalışanlar Federasyonu (Liechtensteinischer ArbeitnehmerInnenverband)

Litvanya:

LDF Litvanya Emek Federasyonu (Lietuvos Darbo Federacija)

LPSK / LTUC) Litvanya Sendika Konfederasyonu (Lietuvos Profesiniu Sajungu Konfederacija)

LPSS (LDS) Litvanya Sendikası Solidarumas (Lietuvos Darbiniku Sajunga)

Lüksemburg:

OGBL Lüksemburg Genel Emek Konfederasyonu (Confédération Générale du Travail de Luxembourg)

LCGB Lüksemburg Hıristiyan Sendika Konfederasyonu (Lëtzebuerger Chrëschtleche Gewerkschafts-Bond)

Malta:

CMTU Malta Sendikaları Konfederasyonu

GWU Genel İşçiler Sendikası

Malta Sendikaları Forumu

Karadağ:

UFTUM Karadağ Özgür Sendikalar Birliği

Hollanda:

CNV Hıristiyan Sendikaları Ulusal Federasyonu (Christelijk Nationaal Vakverbond)

FNV Hollanda Sendika Konfederasyonu (Federatie Nederlandse Vakbeweging)

VCP Profesyoneller Sendika Federasyonu (Vakcentrale voor Professionals)

Kuzey Makedonya:

KSS Makedonya Özgür Sendikalar Konfederasyonu

FTUM

Norveç:

LO-N Norveç Sendikalar Konfederasyonu (Landsorganisasjonen i Norge)

YS Meslek Sendikaları Konfederasyonu (Yrkesorganisasjonenes Sentralforbund)

UNIO Profesyoneller Sendikaları Konfederasyonu

Polonya:

NSZZ Solidarność Dayanışma Sendikası  (Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność”)

OPZZ Sendikalar Tüm-Polonya İttifakı (Ogólnopolskie Porozumienie Związków Zawodowych)

FZZ Sendikalar forumu (Forum Związków Zawodowych)

Portekiz:

CGTP-IN Portekiz İşçileri Genel Konfederasyonu (Confederação Geral dos Trabalhadores Portugueses)

UGT-P Portekiz Genel İşçiler Birliği (União Geral de Trabalhadores)

Romanya:

BNS Ulusal Sendikalar Bloğu

CARTEL ALFA Ulusal Sendika Konfederasyonu Cartel ALFA (Confederatia Nationalã Sindicalã)

CNSLR -Fratia Romanya Özgür Sendikalar Ulusal Konfederasyonu FRATIA

CSDR Romanya Demokratik Sendika Konfederasyonu

San Marino:

CSDL San Marino Emek Konfederasyonu (Confederazione Sammarinese del Lavoro)

CDLS San Marino İşçilerinin Demokratik Konfederasyonu (Confederazione Democratica lavoratori Sammarinese)

USL San Marino İşçileri Birliği (Unione Sammarinese dei Lavoratori)

Sırbistan:

NEZAVISNOST Bağımsızlık Sendika Konfederasyonu (Ujedinjeni Granski Sindikati “Nezavisnost”)

CATUS Sırbistan Özerk Sendikalar Konfederasyonu

Slovakya:

KOZ SR Slovak Cumhuriyeti Sendikalar Konfederasyonu

Slovenya:

ZSSS Slovenya Özgür Sendikalar Birliği (Zveza Svobodnih Sindikatov Slovenije)

İspanya:

CC.OO İşçi Komisyonları Sendikaları Konfederasyonu (Confederación Sindical de Comisiones Obreras)

ELA Bask İşçileri Birliği (Solidaridad de Trabajadores Vascos Eusko Langileen Alkartasuna)

UGT-E Genel İşçiler Sendikası – İspanya (Union General de Trabajadores)

USO İşçilerin Sendikası – İspanya (Union Sindical Obrera)

İsveç:

LO-S İsveç Sendika Konfederasyonu (Landsorganisationen i Sverige)

Saco İsveç Akademisyenler Konfederasyonu (Sveriges Akademikers Centralorganisation)

TCO Profesyonel Ücretliler İsveç Konfederasyonu (Tjänstemännens Centralorganisation)

İsviçre:

Travail Suisse İşçiler Üst Örgütü (Organisation faîtière des travailleurs. Dachorganisation

der Arbeitnehmenden)

SGB İsviçre Sendika Konfederasyonu (Schweizerischer Gewerkschaftsbund/Union Syndicale Suisse/Unione Sindacale Svizzera)

Türkiye:

DİSK Türkiye Devrimci İşçi Sendikaları Konfederasyonu

HAK-İŞ Türkiye Hak İşçi Sendikaları Konfederasyonu

KESK Kamu Emekçileri Sendikaları Konfederasyonu

TÜRK-İŞ Türkiye İşçi Sendikaları Konfederasyonu

Birleşik Krallık:

TUC Sendikalar Kongresi (Trades Union Congress)

GÖZLEMCİ ÖRGÜTLER

Bosna Hersek:

CTUBiH Bosna Hersek Sendikaları Konfederasyonu

Karadağ:

CTUM Karadağ Sendikalar Konfederasyonu

Avrupa işkolu federasyonları şunlardır:

EAEA European Arts and Entertainment Alliance (Sanat ve Eğlence)

EUROCOP European Confederation of Police (Polis)

EFBWW/FETBB European Federation of Building and Woodworkers (İnşaat ve Ağaç)

EFFAT European Federation of Food, Agriculture and Tourism Trade Unions (Gıda, Tarım, Turizm)

EFJ/FEJ European Federation of Journalists (Gazetecilik)

IndustriAll European Federation for Industry and Manufacturing Workers (Sanayi ve İmalat)

EPSU European Federation of Public Service Unions (Kamu Hizmetleri)

ETF European Transport Workers’ Federation (Taşımacılık)

ETUCE/CSEE European Trade Union Committee for Education (Eğitim)

UNI-EUROPA European Trade Union Federation for Services and Communication (Hizmetler ve İletişim)