Netameli aydı, pusluydu hava. Yoksul ve yorgundular. Yüreklerini ve umutlarını alıp gelmişlerdi. Süslü cümleleri, büyük lafları yoktu lügatlarında. Talepleri yalındı. Ekmek, iş ve güvence istediler. Dönmek ve ölmek eş anlamlıydı artık.

Bugüne kadar yaşadığı ve yaşadıklarından öğrendiği kadarıyla pek çok yönden emekçi özelliği kazanmış olan (kendisini aynı sınıfın üyesi olan bir emekçi olarak gören) işçiler, içinde bulundukları koşulları sorgulamaya başladıklarında ve bu durumu bilince çıkarttıkları ölçüde, sınıf içi bölünme ve rekabeti aşarak etkin ve başarılı mücadele örnekleri yaratabilirler.

Eyleme destek veren belediyelere ‘suç duyurusu’nda bulunulmuş. Sanırsınız ki, şiddet eylemine cephane desteği veriliyor, oysa olup olacağı adamcağızlar donmasın, açlıktan ölmesin diye insani yardım.

Tekel işçilerinin hak talebini adaletin terazisinden alıp ´maliyet hesabına´ yatıran devlet, demokrasi, sosyal haklar ve özgürlüklerin de artık piyasaya dahil olduğunu itiraf etti.

TEKGIDA-İŞ GENEL BAŞKANI VE TÜRK-İŞ GENEL SEKRETERİ SN. MUSTAFA TÜRKEL, BAŞBAKAN RECEP TAYYİP ERDOĞAN’IN GRUP TOPLANTISINDA YAPMIŞ OLDUĞU AÇIKLAMALARA KARŞI AŞAĞIDAKİ AÇIKLAMAYI YAPMIŞTIR

TEKEL işçilerinin direnişi bir ayı doldurdu. İşçiler bir süre önce yaptıkları referandumla yüzde 99’u geçen bir oranda “mücadeleye devam” dedi. Bu direniş, sadece hak kaybına uğrayan TEKEL işçileri açısından değil aynı zamanda belli bir durgunluğa giren emek mücadelesi için de bir umut oldu.