Ekonomik kriz giderek artan bir hızda derinleşiyor. Krizin etkilerini işletmeler de, işçiler de giderek daha fazla hissetmeye başladı. Bu krizin faturasını kim ödeyecek?

Milyonlarca çalışanın iş güvencesi niteliğindeki kıdem tazminatı Yeni Ekonomi Programı’nda yer aldı.

Öyle son yıllara değil, sadece son bir aya, eylülde olanlara bakarsak bile, nasıl bir işçi hareketi geldiğini anlamak mümkündür.

Cumhurbaşkanı ‘Kriz mriz yok’ diyor ama ülkede kendisinin sorumluluğunu taşıdığı bal gibi bir kriz var ve bunun bedelini işçiler ve dar gelirli yurttaşlar ödüyor.

Kadın işçi, doğumdan önceki ve sonraki sekiz hafta (toplamda 16 hafta) çalıştırılmaz ve bu süreye ilişkin ücreti de kendisine ödenir. Kendisine ücret ödenen işçi için sigorta primleri de Sosyal Güvenlik Kurumu’na bildirilir ve ödenir.

Cargill genel merkezi önünden seslenen işçiler, Sendika düşmanlığından vazgeçin. Tek talebimiz yaşatılan mağduriyetlerin giderilmesi dedi.

Üretim araçlarını gasp edenler, araçlara sahip olamayanları kendilerine çalışmaya mecbur ettiler. Sermayenin kökeni de, büyümesi de bu öyküde. Başkaca da tılsımlı bilinemezlik yok.

Kriz bütün sektörlerde patladı adeta. ABD’nin dolar savaşından çok önce patladı. ABD fırsata çevirmeye çalışıyor.

Türk Ceza Kanunu sendikalar için can simidi olacak çok önemli bir düzenleme getirmiştir. Ceza Kanununun 118. maddesi çalışanların Anayasal hakkı olan sendika üyesi olma hakkını güvence altına almıştır.

Yüksek mahkeme, askere gitmek için ayrıldığı işine dönmek isteyen çalışanın işe iade´ talebini reddetti. Karar benzer davalar için de emsal nitelikte olacak

4857 sayılı İş Kanunu işçinin çalışma süresini hafta bazında düzenlemiştir. Buna göre haftalık çalışma süresi en çok 45 saattir. Haftada 45 saati aşan çalışmalar ise fazla çalışma sayılır.

Ülkemizde küçümsenmeyecek bir sermaye birikimi var. Bu sermaye birikiminin ne kadarı ülkemiz yurttaşlarına ait? Ne kadarının çıkarları bağımsız bir Türkiye’den yana?