Türkiye’de giderek hızlanan bir “mutlak yoksullaşma” yaşanıyor. Bu süreç 31 Mart 2024 yerel yönetim seçimlerinden sonra hızlanacak.

1975-1980 döneminde Türkiye büyük ekonomik, toplumsal ve siyasi kargaşa yaşadı. Bu kargaşa işçi-işveren ilişkilerine de yansıdı.

2024’e başladık. Peki, 2024’ün ekonomik takviminden kim ne bekliyor?     

Türkiye’de işçi sendikacılığının gelişmesi işverenlerin örgütlenmesini de geliştirdi. Özellikle 1974 yılından itibaren işçi eylemleri arttı.

Asgari ücret cebe girmeden milyonları 2024’ün geçinme derdi sardı. Seçimden sonra açlık sınırının altına düşmesi beklenen asgari ücret şu an 578 dolar civarında. OVP’deki beklentiye göre 116 dolar gerileyecek.

Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu (TİSK) 1968-1970 dönemindeki işçi eylemlerinden büyük ölçüde rahatsız oldu. 12 Mart 1971 darbesi sonrasında sıkıyönetim sayesinde bu eylemlerin önlenmesi çalışma hayatında bir sükûnet sağladı.

Türkiye’de 1967-1968 yıllarında çeşitli biçimlerdeki işçi eylemlerinde büyük bir artış yaşandı. Bu artışın bir nedeni, 1964-1966 döneminde kamu kesiminde çalışan ve sendikalara üye olan işçilerin gerçek ücretlerinde yaşanan artıştı.

Türkiye’de işveren sendikacılığı 1960’lı yıllarda Türkiye İşveren Sendikaları Konfederasyonu’nun (TİSK) öncülüğünde gelişti.

İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği Meclisi’nin verilerine göre kasım ayında 137, yılın ilk 11 ayında da 1772 işçi hayatını kaybetti.

20.2.1947 gün ve 5018 sayılı İşçi ve İşveren Sendikaları ve Sendika Birlikleri Hakkında Kanun 26.2.1947 günlü Resmi Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe girdi.

Vergi başta olmak üzere ekonomiye ilişkin düzenlemeleri içeren torba teklif Meclis Plan Bütçe Komisyonunda teklife eklenen yeni maddelerle kabul edildi.

1960’lı yıllara kadar Türkiye’de sermayedarların önemli bölümü, yabancı şirketlerle tam bir çıkar birliği içinde bulunan, onların Türkiye’deki temsilciliğini yapan ve ağırlığını Ermeni, Rum ve Yahudilerin oluşturduğu kesimdi.