Sağlık emekçileri, diğer kamu emekçileriyle kıyaslandığında daha sık eyleme başvuran, daha çok greve çıkan kamu emekçileridir. Elbette bunun nedeni sağlıkçıların daha çok eylem heveslisi olması değildir. Tersine sağlık emekçileri, gece gündüz, herhangi bir kamu emekçisinden çok daha uzun sürelerle çalışmaya zorlanan emekçiler olarak, eylemi düşünmeye bile vakit bırakılmayan bir kesimdir. Ancak aynı zamanda sağlıkçılar, yaptıkları iş itibariyle sistemin ve yönetimin her aldığı kararla oluşan baskı ve sıkıntıların dolaysız hedefi olarak bu baskıların ağırlığını ve acısını anında hisseden bir kesimidir. Bu yüzden sağlıkçılar, sağlığın özelleştirilmesi ve ticarileştirilmesine yönelik uygulamalardan kendilerini esnek çalışma yöntemlerinin en acımasız uygulamalarının hedefi yapılmasına kadar halkın sağlığına ve emeğe yönelik saldırılara karşı sessiz kalarak bir yere varamayacağını gören bir emek kesimi olarak, mücadele etmek, bu mücadeleyi greve kadar götürmek zorunda kalan emekçilerdir.

Greve sağlıkçılar çıkmaktadır ama onları greve çıkmaya zorlayan nedenler sadece sağlıkçıları değil, sağlık hizmeti alan çalışanıyla, emeklisiyle, çocuğu ile tüm halk kesimlerini ilgilendirmektedir. Bu yüzden de sağlıkçıların grevi karşısında diğer sektörlerden işçilerin, emekçilerin tutumu genel bir sempati, selamlama “desteği” ile sınırlı kalamaz, kalmamalıdır.

Çünkü, sağlık emekçilerinin greve çıkmalarının nedeni olan talepler başlıca iki kategoriden oluşuyor. Bunlardan biricisi, sağlıkçıların çalışma koşullarının iyileştirilmesine ilişkin taleplerdir. Ki, bunların en önemlileri aynı zamanda halka daha iyi sağlık hizmeti için vazgeçilmezdir. Sağlıkçıların diğer talepleri ise, doğrudan; halka eşit, nitelikli parasız ve ana dilde sağlık hizmeti verilmesi için yerine getirilmesi istenen taleplerdir.

Bu yüzden sağlıkçıların grevi karşısında her vatandaşın, kendi talebi için mücadele ediyor gibi tutum alması gerekir. Ancak şu da bir gerçek ki, bunu birer birer kişilerin yapması çok zor hatta imkansızdır.

Bu yüzden de öncelikle işçilerin, emekçilerin örgütlü kesimlerinin, sendikaların, emek örgütlerinin, diğer halk kesimlerinin çeşitli türden ve kitleler üstünde şu ya da bu nedenle etkili olan örgütlerinin harekete geçmesi burada belirleyicidir. Ve elbette ki sanayi havzalarında ve hizmet kurumlarında sendikalı ya da sendikasız ama mücadele içinde az çok örgütlenmiş işçi, emekçi kesimleri, emekçi semtlerindeki halk örgütlenmeleri, en yakın sağlık merkezlerindeki sağlıkçıların eylemleriyle birleşen bir tutum almaları gerekir.

Hele de emek mücadelesi duyarlılığının, dayanışma isteğinin arttığı ve önümüzün de seçim  olduğu dikkate alındığında emek güçlerinin, çeşitli halk kesimlerinin sağlıkçıların öne sürdüğü talepleri destekleyen bir tepki göstermelerinin önemi tartışılmazdır.

TTB, SES, Dev Sağlık İş, Hemşireler Derneği, Türk Sağlık Sen, Radyoloji Derneği, Diş Hekimleri Birliği, Sosyal Hizmet Uzmanları Derneği, Psikologlar Derneği gibi sağlıkçı kuruluşların çağrı yaptığı greve, KESK’in de destek vereceği açıklandı. Yine HDP ve CHP’li vekillerin Mecliste yapacakları bir açıklamayla sağlıkçı grevine destek verecekleri belirtiliyor. Ne var ki en çok üyeye sahip sağlıkçı sendikası olan Memur Sen’e bağlı Sağlık Sen’in greve katılmadığı gibi Hükümetle sıkı bağları nedeniyle greve karşı bir tutum içinde olduğu da gelen haberler içinde. Sağlık Sen üyesi sağlıkçılar bir eli yağda bir eli balda sağlıkçılar olmalı ki, sendikaları greve karşı çıkıyor! Her halde bunu öncelikle de Sağlık Sen üyesi sağlıkçılar değerlendirmelidir.  

Yine Türk-iş, Hak-iş ve bağlı sendikalar da bu greve destek vermediklerine, hatta gündemlerine almadıklarına göre Türk İş’e bağlı Sağlık-İş ve öteki sendikaların üyeleri de ülkedeki sağlık hizmetlerinden memnun olmalı!

Greve destek verip vermemekten bağımsız olarak şu bir gerçek ki; sağlıkçıların grevi sadece sağlıkçıların değil tüm halkın eşit, nitelikli, parasız ve ana dilde sağlık hizmeti talebi için bir grevdir.

Bu grev hepimizin grevidir!