3 Mart’ta çadırları sökmeye başladıklarında içimdeki umut yerini hüzne bırakmıştı.

3 Mart’ta çadırları sökmeye başladıklarında içimdeki umut yerini hüzne bırakmıştı. Hatta gazetedeki arkadaşlarla da paylaşmıştım duygularımı. “Ankara’nın Sakarya Caddesi’nde 78 gündür süren hak arama savaşı, meydanı boşaltırlarsa tamamen biter” demiştim. Oysa onlar 1 Nisan’da geri geleceklerini düşünüyorlardı. Çoluk çocuklarından aylardan beri ayrıydılar. Biraz soluklanmak, güç toplamak istiyorlardı haklı olarak. Üstelik Türk-İş’in kararı da bu yöndeydi…

Ben ise Ankara’daki çadırlara konuk olduğumda, halkın onları sarıp sarmalayan desteğine, sevgisine şahit olduğumda, “bizim için dayanın, yanınızdayız” sözlerini duyduğumda TEKEL işçisinin bu eylemi “Türkiye için yeni bir umut” diye düşünmüştüm. Bir hak arama mücadelesinin çok ötesine taşınmıştı. İşçileri kadrosuz ve güvencesiz çalışmaya mahkûm eden 4-C yalnız TEKEL işçilerinin değil herkesin sorunuydu. Eylemin çoğalarak sürdürülmesi gerekiyordu…

Nitekim 1 Nisan’da geri döndüklerinde alınmadılar Sakarya’ya. Daha kentin girişinde durdurdular otobüsleri, yeniden coplandılar, üzerlerine tazyikli sular sıkıldı.

Peki ne oldu bu arada TEKEL işçisine?

Tek Gıda-İş Sendikası Başkanı Mustafa Türkel ile son gelişmeleri konuştuğumuzda “Biz de hükümet de herkes Anayasa Mahkemesi’nin kararını bekliyor. Bu arada eylem takvimini de hazırladık” dedi.

Hatırlarsanız 1 Şubat’ta 4-C’yi imzalamadıkları için 8 bin 350 TEKEL işçisinin hizmet akitleri feshedilmişti. Bugün İşkur kayıtlarına göre devlet, 8 bin 104 TEKEL işçisine iş kaybı tazminatı ödüyor. Yani 8 bin 104 işçi 4-C’yi imzalamadı. Mustafa Türkel bunları “Hükümetin bunca baskısına karşın aradan geçen süre içinde sadece 86 işçi 4-C’yi imzaladı. 160 kişi de Sosyal Hizmetler Kurumu’ndan gelenler” diye tanımladı. Yani öksüz ve yetim oldukları için devlet tarafından yetiştirilenler ve devletin iş sağlama yükümlülüğü bulunan kişiler.

Anlayacağınız TEKEL işçileri cephesinde geri adım yok. 1 Mayıs’ta yeniden meydanlara inecekler. Bu arada Türkel de “Ankara’dan asla vazgeçmedik. Bir gece ansızın geleceğiz” diyor.

Peki biz yeniden TEKEL işçisinin yanında olmaya ne zaman başlayacağız?

BiLGi TOPLUMUNA DOGRU / ÖZLEM YÜZAK